Βολονάκης, Μιχαήλ

(Σύμη 1875 – Αθήνα 1950).Ιστορικός συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στην Αγγλία και, όταν γύρισε στην Ελλάδα, διορίστηκε στη δημόσια εκπαίδευση. Διετέλεσε γυμνασιάρχης στο Αίγιο και στην Αθήνα, διευθυντής του Παγκυπρίου Γυμνασίου Λευκωσίας, διευθυντής ανώτατης εκπαίδευσης, γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας (1912-17) και πρόεδρος του ανώτατου εκπαιδευτικού συμβουλίου. Το 1925 πήρε μέρος στις συζητήσεις για τη σύναψη της συνθήκης των Βερσαλιών ως μέλος της δωδεκανησιακής αντιπροσωπείας. Το 1925 έγινε τακτικός καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών έως το 1938 και ομότιμος καθηγητής έως τον θάνατό του. Τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Συμβολαί εις την ιστορίαν της νεωτέρας Ελλάδος (1925) και Ιστορία και πολιτισμός της Δωδεκανήσου (1939). Το ιστορικό έργο του είναι χαρακτηριστικό του θερμού πατριωτισμού του και της προσήλωσής του στην αποκατάσταση της αλήθειας.